Οι μαθητές και οι μαθήτριες της Β' Δημοτικού έκαναν ένα ταξίδι στον χρόνο μαθαίνοντας για την πρώτη ταινία που φτιάχτηκε ποτέ και γνωρίζοντας τις σπουδαιότερες προσωπικότητες του βουβού κινηματογράφου. Έμαθαν για τους Αδερφούς Λυμιέρ και την ταινία τους, την πρώτη ταινία του κόσμου που κρατάει λιγότερο από ένα λεπτό και δείχνει απλά την άφιξη ενός τρένου στον σταθμό!

Εξηγήσαμε πως οι άνθρωποι της εποχής εκείνης έβλεπαν για πρώτη φορά κινούμενη εικόνα και πως όταν είδαν στη μεγάλη οθόνη το τρένο να περνά, τρομοκρατήθηκαν πιστεύοντας ότι θα έρθει κατά πάνω τους! Έτσι, μπορέσαμε να καταλάβουμε πόσο σπουδαία εφεύρεση υπήρξε ο κινηματογράφος και πόση δύναμη έχει τελικά η κινούμενη εικόνα.

Με την εξέλιξη της τεχνολογίας, η διάρκεια των ταινιών μεγάλωσε, δεν ήταν όμως ακόμα εφικτό να έχουμε διαλόγους. O συνδυασμός εικόνας και ήχου ήταν κάτι που δεν είχε ακόμα αναπτυχθεί. Αυτές οι ταινίες που δεν είχαν, λοιπόν, καθόλου λόγια ονομάστηκαν ταινίες του βουβού κινηματογράφου. Είδαμε μερικά αποσπάσματα από αυτές και έτσι γνωρίσαμε τον Τσάρλι Τσάπλιν, τον Χοντρό και τον Λιγνό και τον Μπάστερ Κήτον, και φανταστήκαμε εμείς τους διαλόγους που θα μπορούσαν να υπάρχουν μεταξύ των ηθοποιών αυτών των ταινιών.

Κάτι που μας έκανε εντύπωση, είναι πως λίγο πολύ όλοι είχαμε να προτείνουμε παρόμοιους διαλόγους βλέποντας τα αποσπάσματα αυτά. Αυτό μας έκανε να δούμε πως οι εκφράσεις του προσώπου των ηθοποιών ήταν πολύ έντονες και οι κινήσεις των σωμάτων τους αρκετά παραστατικές και μας βοηθούσαν να καταλαβαίνουμε πάρα πολύ καλά τι συνέβαινε στην κάθε σκηνή, σχεδόν σαν να τους ακούγαμε να μιλάνε! Όλη τους η κίνηση μας θύμισε την παντομίμα, στην οποία έχουμε κάνει μεγάλη εξάσκηση.

Τέλος, αναγνωρίσαμε τη σημασία της μουσικής επιμέλειας των ταινιών του βουβού κινηματογράφου. Μια θλιμμένη μουσική μας βοηθά να καταλάβουμε πως ο πρωταγωνιστής μας στεναχωριέται, ενώ μία μουσική με γρήγορο ρυθμό, πολλά πνευστά και ένταση, συχνά συνοδεύει μια σκηνή καταδίωξης ή μια σκηνή με έντονο το αίσθημα της αγωνίας.